خوش آمدید

فیلم های ترسناک برای تقویت هیجان فعالیت مغز را به صورت ماهرانه دستکاری می کنند
تیم تحقیقاتی فنلاند فعالیت عصبی را در پاسخ به تماشای فیلم های ترسناک ترسیم می کند. مطالعه ای که توسط دانشگاه تورکو انجام شده است نشان می دهد فیلم های برتر ترسناک 100 سال گذشته و چگونگی دستکاری فعالیت مغز.
انسان ها مجذوب چیزهایی هستند که ما را می ترساند ، غواصی در آسمان ، سکوهای مسافرتی یا مستندهای جنایت واقعی - به شرط این که این تهدیدها در مسافتی ایمن نگه داشته شوند. فیلم های ترسناک هیچ تفاوتی ندارند.
در حالی که در تمام فیلم ها ، قهرمانان ما با نوعی تهدید برای امنیت یا خوشبختی خود مواجه هستند ، فیلم های ترسناک با داشتن نوعی تهدیدات غیر انسانی یا فوق طبیعی که نمی توان با آن استدلال کرد یا به راحتی جنگ می شود ، هر چه تمام تر از پیش می روند.
تیم تحقیقاتی در دانشگاه تورکو فنلاند مطالعه کردند که چرا ما به سمت مواردی مانند سرگرمی جذب می شویم؟ محققان برای اولین بار 100 فیلم برتر و ترسناک ترین فیلم ترسناک قرن گذشته و اینکه چگونه احساس مردم را ایجاد می کنند ، ایجاد کردند.

تهدیدات غیب ترسناک است
اولا ، 72 درصد مردم گزارش می کنند که در 6 فیلم آخر یک فیلم ترسناک را تماشا می کنند و دلایل این کار ، علاوه بر احساس ترس و اضطراب ، در درجه اول هیجان بوده است. تماشای فیلم های ترسناک نیز بهانه ای برای معاشرت بود ، به طوری که بسیاری از مردم ترجیح می دهند فیلم های ترسناک را با دیگران تماشا کنند تا به تنهایی.
مردم وحشت را از نظر روانشناختی و مبتنی بر وقایع واقعی وحشتناک تر می دانستند و به مراتب بیشتر از آنچه که واقعاً می دیدند می ترسیدند از مواردی که غیب یا دلالت داشتند.
- این تمایز اخیر نشانگر دو نوع ترس از تجربه افراد است. محقق اصلی ، پروفسور لوری نوممنما از مرکز PET تورکو می گوید ، هراس خزنده که پیش می آید وقتی احساس می کند که چیزی کاملاً درست نیست و پاسخ غریزی ما باید به ظاهر ناگهانی یک هیولا برویم که باعث می شود از پوست خود پرش کنیم ، گفت.

MRI نشان می دهد مغز چگونه به انواع مختلف ترس واکنش می دهد
محققان می خواستند بدانند كه مغز چگونه در پاسخ به این محیط پیچیده و همیشه در حال تغییر ، از ترس مقابله می كند. این گروه در حالی که اندازه گیری فعالیت عصبی در یک اسکنر تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی بود ، افرادی را مشاهده می کردند که یک فیلم ترسناک را تماشا می کنند.
در مواقعی که اضطراب به آهستگی در حال افزایش است ، مناطقی از مغز درگیر در درک بینایی و شنوایی فعال تر می شوند ، زیرا نیاز به حضور برای نشانه های تهدید در محیط اهمیت بیشتری پیدا می کند. پس از یک شوک ناگهانی ، فعالیت های مغز در مناطقی که در پردازش احساسات ، ارزیابی تهدید و تصمیم گیری قرار دارند ، آشکارتر می شود و امکان پاسخ سریع را فراهم می آورد.
با این حال ، این مناطق در طول فیلم در حال مکالمه مداوم با مناطق حسی هستند ، گویی مناطق حسی در حال آماده سازی شبکه های پاسخ به عنوان یک رویداد ترسناک به طور فزاینده ای محتمل می شوند.
متیو هادسون ، محقق ، توضیح داد: بنابراین ، مغز ما به طور مداوم ما را در حال پیش بینی و آماده سازی ما برای اقدام در پاسخ به تهدید می کند ، و فیلم های ترسناک از این حرفه ای برای افزایش هیجان ما سوء استفاده می کنند.